10 dagen geleden

Als jij nog even de tafel dekt, laat ik Tipsie wel uit zeg ik.

Vandaag eten we weer met z’n tweeën. Peter is naar Amsterdam, waar hij sinds een paar maanden werkt. Rosa en Peter zijn op zoek naar een huis daar, maar dat valt niet mee. De huizen zijn een stuk duurder in het westen van het land. Als ze al iets vinden wat enigszins betaalbaar is, blijkt het of een bouwval of een postzegel te zijn.

Rosa heeft me gepolst of ik niet mee wilde verhuizen, maar alhoewel ik ze wel zal missen, zie ik dat absoluut niet zitten. Ik heb een paar jaar geleden hier een huis gekocht, maar dat zou me in Amsterdam niet lukken, zoveel verdien ik niet alleen. En bovendien verwacht ik ook niet dat ik in het westen makkelijk een nieuwe baan vind.

Ik vind het wel lekker om nog even buiten te zijn. Ik heb de hele dag alleen maar binnen gezeten, de ene vergadering na de andere. Kom Tipsie, dan gaan we. Ik doe hem zijn riem aan en we beginnen aan het standaard rondje. Tipsie is de langharige teckel van Rosa en Peter. Peter heeft een beetje een haat-liefde verhouding met hem. Het is een typische eigenwijze teckel, hij gaat zijn eigen gang en als hij iets niet wil, gaat het ook niet gebeuren. Dat Peter ingestemd heeft met zo’n handenbinder als familielid was een goed staaltje overtuigingskracht van Rosa geweest. Dat was voordat ik ze kende, maar ik heb het verhaal vaak gehoord.